"Müzik evrenseldir." demek aslında benim çok hoşuma gitmezdi.Müziği tanımlayabilmek bu kadar kolay mıydı yani?Ona bakılırsa sevgi de evrenseldi,bir insanı sevmek de ideoloji tanımamalıydı.İnsan sevgisi sınırların ötesinde olmalıydı.
O halde Fransız'a "Bencil" Amerikalıya "Emperyalist" dedirten,Siyaha "köle" beyaza "üstün ırk" yakıştırması yapan,Solcusunu "dinsiz" sağcısını "yobaz" ilan eden hangi zihniyettir?
Böyle bir zihniyette evrensellikten söz edebilir misiniz?
İnsan toplulukları olarak önümüze gelen her şeyi laçkalaştırıyoruz.Sevgiyi de sakız yaptık dilimize,her sene 14 Şubatlarda vitrinleri kalplerle doldurup iki haftaya stokları eritmenin hesaplarını yapıyoruz.Mesela Anneler gününde 5 liraya alınacak çiçek oluyor sana 15 lira.Adamlar her zaman çiçek satmıyor ki.Hangi birimiz sevgilisine gül alıyor zamansızca?Hangi birimiz durup dururken bir demet çiçekle giriyor evine?
Çiçekçi de kendini düşünecek kardeşim,adam bir iki günde 10 ayın satış rakamını yakalıyor,fiyatları 3'e 5'e niye katlamasın?
O yüzden çoğu kavrama evrensel demekten çekinirim.Bana göre her şey bireye dönük ve birey odaklı...
Tüm bu yazdıklarıma rağmen çok farklı şeyler oldu geçtiğimiz günlerde...
Gezi eylemlerinin pek çok farklı ideolojiden insanı biraraya getirdiğini gördük,efendim birbirine düşman taraftar gruplarının omuz omuza yürüdüğünü gördük,tesettürlüsünü de gördük meydanda ünlüsünü de,teyzesini de gördük,işçisini de.Genç adamlar gördük bizim gibi ve vatansever dedelerimizi gördük bizden önce.
Hepsi beraberdi ama Polis halkıyla omuz omuza değildi hiç.Onları hiç yanımızda görmemiş karşımıza almıştık.
Ama bu sefer çok farklı bir şey oldu...
Polisiyle halkıyla herkes omuz omuza verdi,kulak birliği etti.Davide Martello bir İstanbul akşamında müziğiyle kucakladı herkesi,Polisini de gencini de.İşte o anlardan kısa bir görüntü:
http://video.mynet.com/habervideo/Gezi-Parki-nda-piyano-resitali/1500872/
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder